Deze pagina is automatisch vertaald.
Gasten bij Peter Hannonthuis, in Coleraine of Kaapstad, wisten nooit zeker wie ze zouden ontmoeten. Mijn vriend Peter Hannon, die op 89-jarige leeftijd is overleden, wijdde zijn leven aan het bouwen van bruggen tussen tegenstanders - zowel in zijn geboorteland Noord-Ierland als in Zuid-Afrika. Hij werd geboren in de opgaande lijn van de Church of Ireland en had het zeldzame vermogen om mensen het gevoel te geven dat ze eindelijk gehoord en begrepen werden. Hij was zelfs nog zeldzamer bereid om te erkennen dat zijn bevoorrechte achtergrond - en de houding die daarmee gepaard ging - van hem een deel van het probleem maakte.
Onder Peters vrienden bevonden zich protestantse loyalisten en katholieke republikeinen in zijn eigen land en mensen aan beide kanten van de apartheidsstrijd in Zuid-Afrika. Franklin Sonn, later Zuid-Afrika's eerste post-apartheidsambassadeur in de VS, zei dat Peters wijze raad en steun voor hem tijdens de donkerste jaren van de apartheid "me in staat stelden om gefocust te blijven en bitterheid te weerstaan", eraan toevoegend dat "hij me ervan overtuigde dat de hogere grond van moreel leiderschap en verzoening mijn roeping was".
Hij nodigde zowel Ian Paisley als PJ McClean, die geïnterneerd en gemarteld waren in Long Kesh, uit voor de bruiloft van zijn dochter Catherine in 1991, hoewel Paisley weigerde. In Zuid-Afrika werd het huis van de Hannons tussen 1971 en 1985 een ontmoetingsplaats voor mensen van alle rassen: een feit dat niet onopgemerkt bleef door de veiligheidspolitie.
Peter hield vol dat in elke conflictsituatie gevoelens even doorslaggevend waren als feiten. Hij herinnerde zich graag een gesprek, vroeg in de Troubles, met Gerry O'Neill, een katholieke leider van de Falls Road. Gevraagd naar de feiten over de situatie, antwoordde O'Neill: "Feiten brengen de zaak alleen maar in de war. Elke partij heeft zijn eigen verzameling feiten, meestal accuraat, maar geselecteerd om de eigen zaak te bewijzen. Elk negeert het echte feit, namelijk wat de andere kant voelt."
Peter werd geboren in Lurgan als tweede kind van Canon Gordon Hannon, rector van Lurgan, en zijn vrouw Hilda (geboren Denny), pioniers van de Oxford Groep beweging (en later Moral Re-Armament) in Noord-Ierland. Toen hij zes was kreeg Peter polio, maar zijn mobiliteit werd gered door een experimentele operatie in het Alder Hey Children's Hospital in Liverpool en hij ging cricket en tennis spelen voor de St Columba's College school in Dublin.
Na zijn afstuderen in Oxford werkte hij voor Moral Re-Armament in Nigeria, waar hij bevriend raakte met Nnamdi Azikiwe, de eerste president van het land. Daarna werkte hij als fulltime vrijwilliger voor Moral Re-Armament (nu bekend als Initiatives of Change), waarbij zijn levensonderhoud werd betaald door mensen in de gemeenschap die geloofden in wat hij deed.
In 1966 trouwde hij met Fiona Graham, dochter van de hertog van Montrose. Ze woonden in Belfast, Kaapstad en Coleraine en verhuisden uiteindelijk in 2008 naar Bradford on Avon.
Peter wordt overleefd door Fiona, hun twee dochters, Catherine en Veronica, en zes kleinkinderen.
Dit overlijdensbericht door Mary Lean verscheen eerst op de Guardian website op 16 mei 2017 en in de gedrukte editie op 22 mei 2017.
English
